گیشنیز

گشنیز

نام علمی :Coriandrum Sativum

خانواده: Apiaceae

منشاء اصلی گیاه نواحی شرقی مدیترانه گزارش شده است. گشنیز گیاهی یک ساله، علفی که ارتفاع آن بین ۳۰-۷۰ سانتی متر می باشد. ساقه نرم و بدون کرک و برگ ها نرم متناوب که یکی در قاعده و منقسم و دندانه دار و دیگری دارای پهنکی منقسم به قطعات باریک و رشته مانند در طول است، گلهای گیاه کوچک و به رنگ سفید یا صورتی و مجتمع و میوه آن فندقه ای و معطر می باشد. ریشه این گیاه به طول ۲۰-۴۰ سانتیمتر غده ای دوکی شکل سفیدرنگ و دارای انشعابات زیاد است. ساقه مستقیم، منشعب، سبز رنگ و فاصله میان گره های آن تو خالی است گلهای گیاه معمولاً در فصل بهار و در خرداد ماه ظاهر شده و اولین میوه ها در فصل تابستان و در اواخر تیرماه تشکیل شده و در اواخر مرداد – اوایل شهریور ماه کامل شده و می رسند.

ترکیبات شیمیایی گشنیز

مهمترین ترکیبات اسانس گشنیز شامل لینالول پیئن ،لیمونن ،کامفور استات ژرانیل و ژرانیول میباشد.

خواص دارویی و درمانی گشنیز

جوشانده تمام گیاه گشنیز آرام بخش مسکن رفع سرفه ضد سرماخوردگی، خواب آور، ضدباکتری، ضد اسپاسم، ضد زکام می باشد. جوشانده تخم گشنیز بعنوان تقویت کننده معده، ضد نفخ، قاعده آور، رفع سوء هاضمه، شیر افزا، کاهنده چربی خون، نرم کننده سینه رفع کرم های معده و رفع تب های نوبه ای مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه در صنایع دارویی، غذایی، بهداشتی و آرایشی کاربرد دارد.

طرز مصرف گشنیز

از اسانس میوه یا دانه های گشنیز در درمان دردهای مفاصل عضلانی و سرماخوردگی و دردهای عصبی استفاده می شود. مصرف گشنیز باعث تقویت قلب، روده حافظه مغز و کبد می شود. جوشانده تخم گشنیز باعث مرتفع شدن دندان درد و جوشهای داخل دهان می شود.